Początki bezrobocia a młodość - zetknięcie z szarą rzeczywistością

Kończąc szkołę średnią jesteśmy nabuzowani nadzieją i marzeniami...głowy pełne planów projektów wystarczy tylko dotknąć, by móc je zrealizować.
Uważamy, że nasze przyjaźnie i miłości będą z nami zawsze, tak nam się wydaje. Jednak życie często kieruje nasze losy inaczej. Część moich przyjaciół po szkole średniej założyła rodziny, niektórzy poszli na studia, inni zaś wyjechali zagranicę.

Ponieważ były, to początki powstawania w Polsce tak zwanych ,Kuroniówek, kończąc szkołę średnią rejstrowaliśmy się i braliśmy zasiłek. Wiadomo jedni przez wakacje bo szli dalej się kształcić, tak bardzo łasy był darmowy pieniądz.
Wiadomo były tego plusy i minusy, bo bez pracy dostawaliśmy nasze pierwsze pieniądze.
Jednak rzeczywistość nie była, taka różowa. Nie wszyscy chcieliśmy się kształcić i właśnie moje plany były związane z szukaniem pracy. Nauka pisania CV i pierwsze próby szukania pracy w małym powiatowym miasteczku na południowym wschodzie Polski nie należało do łatwych.
Często była praca w sklepie i na czarno ewentualnie na umowe zlecenie, bo był taki czas, że można było dorabiać do kuroniówki.

Czas pierwszych rozczarowań i porażek w prawdziwym świecie nie było łatwo. Trzeba było się dostosować do nowych realiów.
Ciekawe doświadczenia i poznawanie ludzkich charakterów, traktowanie ...ponieważ był czas na rynku pracy w latach 90-tych - trzeba było być młodym i mieć bagaż doświadczenia zawodowego.
A co za tym idzie absurd, jak młody człowiek po szkole może mieć doświadczenie osoby w średnim wieku. Trudna była sytuacja ludzi dojrzałych na rynku pracy...pracodawcy traktowali ich przeźroczyście więc, co robić wyjazd do pracy Niemcy. Bardzo duża rzesza wyjechała zabierając ze sobą dzieci bo tam była praca. Poznawanie geograficznie, gospodarczo mieszkania i życia na lubelszczyźnie plusy i minusy.
Namiastka bezrobocia w latach 90-tych i wchodzenie w życie dorosłe.

Pozdrawiam Mona